Szamotowa maska

Witam serdecznie :). Za oknem buro co prawda, ale staram się jak mogę,  aby trochę koloru wprowadzić. Maluję anioły, których znów nawycinałam trochę i nie żałuję mocnych, radosnych  barw.  Lada dzień pokażę,o ile dziecię pozwoli  dokończyć pracę :) Nawet napisać parę słów nie jest łatwo, bo nie wiadomo skąd nagle biorą sie przy klawiaturze małe rączki i z ogromną radością uderzają w klawisze :)))

Jak zapowiadałam wczoraj,dzisiaj pokażę coś, co zmajstrowały ręce mojego mężusia. Mało ma on czasu na lepienie, a szkoda, bo jest to coś, co uwielbia robić i co daje mu mnóstwo radochy. Wcześniej lepił maski z mieszniny betonu i gipsu, ale ja zakładając pracownię kupiłam piec do ceramiki z myślą o lepieniu i ypalaniu ceramicznych różności. Niestety, piec jeszcze ani razu nie był włączany, ponieważ aby go wypełnić, trochę trzeba włożyć do środka... A lepić nie ma kiedy :(  No bo jak już rozkładać się z gliną to na parę  godzin, a z maluszkiem takim jak mój Igorek tak sie nie da.  Piec wiec jeszcze pewnie postoi nieuzywany.  Któregoś jednak razu Marcin wziął bryłę szamotu i zamknął się w pracowni. Powstała ta maska:

Swoje już odleżała i jest teoretycznie gotowa do wypalenia,  ma jednak za mało towarzystwa, aby wypełnić komorę pieca,więc pewnie poczeka jeszcze  trochę.

Tak ze dwa lata, aż Igor pójdzie do przedszkola...;)

I tym optymistycznym akcentem kończę dzisiejszy post :))))

Pozdrawiam serdecznie

Marta